23/1/09

όχι και πολύ μετά το 1848

Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατα μου
και τη βρήκα πικρή και τη βλαστήμησα
οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη, δραπέτευσα
μάγισσες, μιζέρια, μίσος εσείς θα διαφυλάξετε το θησαυρό μου
κατόρθωσα να σβήσω απ' τα λογικά μου κάθε ελπίδα ανθρώπινη
με ύπουλο σάλτο χίμηξα σα θηρίο πάνω σ' όλες τις χαρές να τις κατασπαράξω
επικαλέστηκα τους δήμιους, να δαγκάσω πεθαίνοντας τα κοντάκια των όπλων τους
επικαλέστηκα κάθε οργή και μάστιγα να πνιγώ στο αίμα, στην άμμο
η απόγνωση, ήταν ο Θεός μου
κυλίστηκα στη λάσπη, στέγνωσα στον αέρα του εγκλήματος, ξεγέλασα την τρέλα
κι η άνοιξη μου πρόσφερε
το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου
όπως το τραγούδησε ο Γ. Αγγελάκας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου